Hoxe vimos un pequeno vídeo, moi cortiño que falaba sobre un aprendiz de alfareiro. Quería conseguir pezas perfectas, como as do seu maestro. A el mesmo lle parecía que o mestre as conseguía como por arte de maxia. Non era así. Con moita paciencia e sen rendirse nunca, con practica, moita práctica foise superando día a día ata que conseguíu, como o maestro, a peza perfecta.
Así vós, meus queridos alfareiros, non vos rindades nunca, pois, con práctica, con moita práctica, conseguiredes tamén obras perfectas. Logo podedes velas todas. Todas teñen valor, das primeiras ás últimas, porque vos amosan todo un camiño de superación.
Así pois, nestas vacación disfrutade moito, pero non deixedes de practicar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario